Nie da się nie zauważyć że to remake "Efektu motyla " w roli żeńskiej. Z tą różnicą że tam bohater przemieszczał się w czasie pisząc pamiętniki,a tu mamy zatapianie się w muzyce. W obu przypadkach nie dało się uratować ukochanej osoby,więc finalnie lepiej było ją wymazać,lub nie nawiązać kontaktu. Tamten film oglądałem jako nastolatek, zrobił wrażenie, tu wrażenia nie było bo i pomysł zaczerpnięty,chodź na początku myślałem że mamy doczynienia z typowym stresem pourazowym a bohaterka poprostu nie może wymazać ukochanego z pamięci,bo tak bardzo cierpi...
Jakby nie było, film jednak nie mówi nam że fantazją możemy zmienić przeszłość,a raczej porusza problem zamknięcia pewnego rozdziału po stracie bliskiej osoby. Który takowy każdy z nas miał, i trwa on 2lata,jak u bohaterki krócej lub dłużej. Nie chodzi o to by całkiem się odciąć od wspomnień ale aby dać sobie szansę, zapomnieć. Poznać kogoś nowego i nie mieć wyrzutów sumienia,że miłość po tamtej osobie choć silna i nagle przerwana,była szczera i prawdziwa.
Myślę że owy efekt motyla rzutować tu może na odbiór i ocenę ludzi...